We hebben in één keer kaartjes gekocht voor de boot naar alle drie de eilanden die we gaan bezoeken en lopen naar de pier voor de eerste bootrit. We hebben op reis in heel wat bootjes gevaren en zijn in voor een nieuwe ervaring; op de boot passen 35 passagiers die in een open cabine achterin zitten terwijl de kapitein boven achter het stuur zit. Achter de boten hangen drie grote motoren en de boot gaat dus ook als een malle, in twee uur leggen we een afstand van 80 kilometer af over de golven. Als we in San Cristobal de haven binnen varen horen we zeeleeuwen en zien er nog veel meer. In de haven zelf woont een kolonie waarvan het alpha mannetje dag en nacht elke paar minuten zich even laten horen. We vallen de komende dagen ’s avonds in slaap met zijn geruststellende uhhh, uuuhhh geluid en staan er ’s ochtends ook weer mee op. We hebben ook op dit eiland geen hostel kunnen reserveren, maar hebben wel voorwerk gedaan en gekeken welke hostels een keuken hebben en binnen ons budget passen. Na twee hostels vinden we plek, een groot geel huis waar de eigenaren zelf ook in wonen en kamers verhuren.

Zeeleeuwen in het wild

Het was de hele ochtend bewolkt en door de bootrit zijn we flink afgekoeld. We denken dus het niet zo warm is wanneer we na het afzetten van onze tassen naar Loberia strand gaan. Een strand dat twintig minuutjes lopen vanaf het dorp Puerto Baquerizo Moreno ligt en waar ook een zeeleeuwen kolonie woont. Als we op het witte zandstrand aankomen is de zon doorgebroken en is het snikheet, helaas hebben we geen zwemkleding meegenomen maar genieten als nog van de tientallen zeeleeuwen die op het strand liggen en in de baai zwemmen. Aan de rechterkant van de baai liggen en zwemmen de zeeleeuwen en aan de linkerkant de mensen. Een hele natuurlijke scheiding, die af en toe doorbroken wordt als een nieuwsgierige zeeleeuw komt kijken. Of een te nieuwsgierig mens de afgesproken afstand van twee meter afstand overschrijdt en terug gefloten wordt door iemand van het nationale park die de hele dag waakt over de dieren. Er zijn een stuk of tien kleintjes die zogen en druk in de weer zijn in de ondiepe poeltjes te leren zwemmen. We hadden enorm gehoopt op zeeleeuwen, maar niet verwacht er zo dichtbij te kunnen kijken en ook nog eens in het goede seizoen te zijn voor kleintjes. We komen hier zeker nog een keer terug om in de baai te snorkelen.

Loberia strand

Zwemmen met een speelse zeeleeuw

’s Middags gaan we naar de lokale markt om voor de volgende dagen eten in te slaan, verse groenten, eieren, fruit, garnalen en cola, en koekjes en zeep bij de kleine supermarkt. Het assortiment is een stuk kleiner dan op het vorige, veel meer bewoonde eiland, maar door zelf patatjes, mayonaise etc. te maken eten we heerlijk, en we hebben op honderd meter afstand van ons hostel een bakker die lekkere croissants, koekjes en broodjes bakt. De volgende dag bezoeken we het Interpretation Center met informatie over hoe de eilanden ontstaan zijn, de dieren en de geschiedenis van de inwoners. In grote lijnen hadden we ons huiswerk al gedaan, maar zo in detail leren we een hoop bij en ik ben gefascineerd door de Duitse en Noorse gelukzoekers die dachten naar een soort Utopia te komen en bijna allemaal weer terug naar huis zijn gegaan omdat het leven op de eilanden een eeuw geleden keihard bleek te zijn. Het grappige is dat je in veel van de afstammelingen nog blauwe ogen of een blanke huid ziet terwijl de inwoners verder totaal Zuid-Amerikaans ogen. Vlak bij het centrum is een kleine baai met een prachtig wit zandstrand waar we naderhand gaan zwemmen, tenminste, Michiel gaat zonnen want die vind het water met zijn 20 graden veel te koud maar ik laat me de kans niet ontnemen en ga kijken wat er onderwater te zien is. Helaas veel stenen en vergeleken met Azië weinig tropische vissen, maar wanneer ik weer terug richting strand snorkel en ik inmiddels alweer compleet vergeten ben dat er zeeleeuwen in de baai wonen komt er een nieuwsgierige zeeleeuw op mij afzwemmen die uitdagend een koprol maakt in het water vlak voor mijn masker. Ik doe de zeeleeuw na en maak ook een koprol, met de nodige luchtbellen die uit mijn snorkel komen, de zeeleeuw aapt mij weer na en blaast bellen in het water. Zo zwemmen we een paar minuten met elkaar en tonen we elkaar onze kunsten. Ik ben er de komende dagen nog helemaal onderste boven van en vertel iedereen die het wil horen het verhaal. Dit was zo’n mooie pure ervaring, de zeeleeuw is mij komen opzoeken en speelde met me, wow!

Haaien zitten er niet in

Om het strand af te wisselen met iets anders willen we naar een groot oud kratermeer met zoetwater dat een geweldig uitzicht zou moeten geven over het eiland. Helaas is het te ver om heen te lopen en moeten we diep in de buidel tasten voor een taxi die ons erheen brengt en op ons wacht terwijl wij de lange trap naar boven beklimmen. We hebben in reisgidsen gelezen dat er een kans bestaat dat we frigratebirds zullen zien die er komen om het zout van hun vleugels af te wassen door in het kratermeer te dippen. We hebben geen verwachtingen en worden daardoor aangenaam verrast door tientallen vogels die met een noodvaart het water in duiken, keer op keer, wat grappig om te zien. Ik heb er ook een filmpje van gemaakt, kijk maar. Op Santa Cruz wilde we eigenlijk gaan duiken, maar de duikprijzen waren te ziek voor woorden en last-minute bleek de duikschool die we hadden besproken toch geen oppas voor Noa te kunnen regelen zoals ze beloofd hadden. Omdat we inmiddels veel positieve dingen over het snorkelen op San Cristobal hadden gehoord, hebben we het duiken laten zitten en een snorkeltour geboekt tegen een fractie van de prijs. We hebben het zelfs voor elkaar kregen dat we niks voor Noa hoeven te betalen, terwijl ze op Santa Cruz, als we Noa op de boot mee wilde hebben, rustig 120, 140 of 180 dollar vroegen voor alleen hem. We gaan snorkelen bij Kickerrock waar de kans om (hamer)haaien te zien als snorkelaar bijna net zo groot is als duiker. Als we wakker worden hebben we er veel zin in en realiseren ons daarom niet wat de gevolgen zijn van het feit dat het grijs en helemaal bewolkt is. Pas als we bij Kickerrock aankomen horen we dat het zeewater zwaar is afgekoeld sinds de dag ervoor, wat betekent dat er slecht zicht is en de haaien dieper duiken naar warmere stromingen. Het water is zo ontzettend koud dat we zelfs met wetsuit na vijf minuten klappertanden, Michiel het na een kwartier opgeeft, en iemand anders onderkoeld op de boot terugkomt. De andere vrouw en ik proberen het nog een keer ’s middags maar behalve heel veel zeeschildpadden zien we helaas geen enkele haai.

El Junco, zoetwatermeer

Een kers op de slagroom

Op naar het volgende en laatste nieuwe eiland, Isabela. Isabela is het grootste van de Galapagos eilanden maar ook met de kleinste populatie van de bevolkte eilanden. Dat merken we ook meteen, de winkels hebben maar twee of drie schappen met voorverpakte levensmiddelen, sommige een koelkast met wat verschrompelde groenten en de markt bestaat uit slechts een kraampje met een zeer beperkt assortiment. Via een stel Fransen die we in Bolivia hebben ontmoet hebben we een tip gekregen voor een hostel met keuken, en omdat we vijf nachten blijven krijgen we korting op de kamerprijs. We hebben een balzaal van een kamer met 4 twee persoonsbedden, Noa slaap in twee bedden tegen elkaar geschoven en wij ook. We hebben ook een eigen badkamer, heel normaal voor een hotel maar het afgelopen jaar hebben wij 80% van de tijd een badkamer gedeeld, iets waar we onderhand flink genoeg van hebben. Dus een enorme luxe om niet ’s ochtends vroeg eindeloos op andere mensen te hoeven wachten. Op Isabela zijn we gekomen voor de pinguïns, maar heel onverwacht komen we een grote groep flamingo’s tegen op onze eerste wandeling door een moeras gebied. Op andere eilanden hadden we gehoord dat de flamingo populatie op de Galapagos heel klein is, maar we zien er een stuk of dertig en van heel dichtbij. Wat een prachtige, sjieke vogels.

Flamingo, Isabela

Geen slapende honden euh haaien wakker maken

We boeken een snorkeltocht om naar een eiland vlak bij de kust te snorkelen en rond te lopen waar je niet zonder gids heen kan. We verwachten na de vorige snorkeltocht helemaal niks maar worden aangenaam verrast. Niet alleen zien we Blue-footed boobies van heel dichtbij en duizenden marine iguanas, maar in de baai naar het eiland zien we al allerlei roggen en tientallen schildpadden. Vlak voordat we weer op de boot stappen verteld de gids dat er een lava kanaal is waar het water heel ondiep is, daardoor goed verwarmt wordt door de zon en gebruikt wordt door haaien om te rusten. Hij waarschuwt ons dat er ook geen haaien kunnen liggen, maar de kans wel groot is dat er het er meer dan één is omdat het al een paar dagen bewolkt is en het water in de zee dus afgekoeld is. Als we boven het kanaal staan kunnen we onze ogen niet geloven, 23 haaien liggen in groepjes te slapen terwijl een enkeling door het kanaal zwemt. We hebben tijdens het duiken wel eens het geluk gehad er dertien te zien, en zelfs een keer foto’s te kunnen nemen van zeven slapende haaien op een meter afstand. Maar dit slaat alles, wow! We denken dat we dan de highlight van de tocht gehad hebben, maar wanneer we gaan snorkelen (terwijl Noa met de kapitein het schip vaart) komen we onderweg meerdere schildpadden en kleine roggen tegen. We zwemmen naar een lava kanaal waar we in kunnen snorkelen en drijven een meter boven een slapende haai, en zien er nog vier onder ons door zwemmen. Aan het einde van het kanaal zijn we allemaal in alle staten totdat de gids naar beneden wijst, roggen, gigantische roggen in allerlei vormen en maten. Gouden roggen, eagle roggen, marble roggen en manta roggen zijn aan het voeden in de baai en zwemmen dwars door elkaar en op centimeters van ons langs. Het zijn er zoveel en ze zwemmen zo snel dat we tot een stuk of twintig komen, wow, wow, wow bekijk ook filmpje dat ik boven water maakte. En als aller-allerlaatste spot onze gids ook nog een pinguïn op de weg terug naar de haven. We besluiten hierna geen tour meer te doen op de Galapagos, hoe kunnen we deze dag nog overtreffen?

Verschillende manta’s in de baai bij Puerto Villamil

Blue footed boobie

Witte tip rifhaaien