Vanaf de grens met Laos reizen we naar Pakse, een kleine stad aan de Mekong rivier met in de verte het Karst gebergte. Een plaatje uit de National Geographic is er niks bij. We nemen intrek in de laatste kamer bij guesthouse Nang Noi, van een Laotiaanse familie met kleine kinderen. We zijn naar Laos gekomen met Thai baht en proberen de lokale valuta te pinnen. Twee van de vier pin automaten werken niet en de anderen blijken belachelijk hoge courtages voor het pinnen te vragen. Jammer, maar we moeten geld inslaan voor een week op een eilandje zonder pinautomaat dus dan maar betalen. Noa maakt ’s avonds meteen vriendjes met de kinderen van de eigenaar en we vallen daarna in een diepe slaap.

Een plaatje uit mijn dromen

De volgende ochtend worden we opgehaald door een minivan die ons naar het zuiden van Laos brengt. Vervolgens nemen we 20 minuten een boot naar het eiland Don Det, één van de vierduizend eilanden in de Mekong. Het uitzicht op de eilanden is zoals je de Mekong in reisprogramma’s ziet: Karst gebergte, groen zover je kan zien en simpele houten bootjes die varen over aantrekkelijk mooi water. Don Det is een slaperig eilandje waar de lokale bevolking zij aan zij leeft met de toeristen.
Vele huizen hebben aan het water een paar hutjes gebouwd die je voor een tientje per nacht kan huren. Wij hebben een reservering gemaakt bij Mr. Tho’s, een stoere vent met staart die niet zou misstaan in een reggae band. We hebben een van de simpele houten hutjes aan de rivier geboekt met twee hangmatten uitkijkend over de rivier. Het uitzicht is prachtig en we spenderen veel van de week luierend in de hangmatten, uitkijkend over de rivier. Overal op het eiland kan je voor een euro fietsen huren zodat je Don Det en Don Khon, het met een brug bereikbare eiland, op eigen houtje kan ontdekken.

Bulderende watervallen

We huren bijna elke dag een fiets om buiten het middaguur om, als de zon het hoogst staat en het niet te doen is om te fietsen, zoveel mogelijk van het dagelijks leven op de eilanden mee te krijgen. Om half zeven beginnen de hanen te kraaien en ontwaken de inwoners van het dorp. De huizen staan op palen en de bewoners verhuizen van binnen naar onder hun huizen in de schaduw, terwijl de mannen erop uit trekken met hun visnetten om het eten te verzamelen. Wij zijn ook vroeg wakker en trotseren de onverharde stoffige wegen met kuilen op onze krakkemikkige fietsen, “made in China.”
Ons eerste stop zijn de watervallen Li Phi op Don Khon. Wat een waterpartij! Zo ver het oog strekt stromen duizenden liters water per seconden van honderden rotsen om samen te komen tot een levensgevaarlijke rivier. We hebben nog nooit zo iets indrukwekkends gezien, en wij zijn niet de enige die onder de indruk zijn. Honderden jaren geleden lukte het de Fransen niet om deze watervallen te trotseren. Ze bouwde een treinspoor om hun boten en wapens in delen te vervoeren en aan de andere kant van het eiland weer in elkaar te zetten. De oude restanten zijn nog op twee plekken op het eiland te bewonderen net zoals oude vervallen Franse panden. De Franse invloeden die in stand zijn gehouden zijn baguettes, op elke ontbijt en lunch kaart staan verse broodjes die warm uit de oven geserveerd worden, hmmmmmm.

Wassen in de rivier

Aan het eind van de dag, vlak voor de zon ondergaat, begeven alle inwoners zich naar de het water om zich met stukken zeep in de rivier te wassen. Hele families spetteren in het water en kinderen gillen van pret. Opzoek naar verkoeling in de zinderende hitte gaan Noa en ik overdag ook in de rivier spelen. Maar dat gaat niet zonder publiek, overal aan de rivier leggen kinderen en volwassen hun bootjes aan en maken in het Laoaans een praatje. Met handen en voeten hebben we het over elkaars kinderen en wordt Noa eindeloos liefdevol in zijn wangen en bovenarmen geknepen. Onder luid protest van Noa, want die moet niks hebben van de hebberige handen van talloze vreemden.
Als de zon is onder gegaan verdwijnen de dorpsbewoners in hun huizen om te eten en gaan wij hangen op de matrassen en driehoekige kussens op de grond in het restaurant van Mr Tho, terwijl Noa gaat spelen met de twee zoons van Mr Tho. De sfeer is erg relaxt en zo is ook de bediening, uren hangen we wachtend op eten in de kussen met vruchten shakes of een Laotiaans biertje, uitkijkend op de Mekong waar vissers na het avondmaal in het pikkedonker weer vertrekken om te vissen. Voordat we hier kwamen hebben we gelezen dat veel mensen hier komen voor een paar dagen en uiteindelijk veel langer blijven, maanden en soms wel jaren. We kunnen het helemaal begrijpen, de dagen rollen van de één in de ander zonder dat je het merkt.

Terug naar de bewoonde wereld

Na een kleine week brengt Mr Tho ons weer naar het vaste land in een van de houten bootjes waar de bewoners in vissen, bekijk ook het filmpje. Het oudste zoontje van Mr Tho gaat mee om Noa uit te zwaaien. Vanaf de boot lopen ze samen, met een beschermende hand op Noa’s schouder, naar het busstation. Hoe makkelijk is het om als peuter vriendschappen te sluiten met vreemden die je taal niet eens spreken. We kijken trots, ontroerd en met veel respect toe.
Terug in Pakse hebben we hetzelfde guesthouse, onze reservering komt goed uit want het zit weer helemaal vol en dat is ook niet raar. Voor acht euro heb je een brandschone fijne kamer met een warme douche, goede bedden en er wordt een heerlijk ontbijt geserveerd – en het guesthouse ligt ook nog eens centraal in het stadje in een rustige zijstraat.
Omdat er in het stadje zelf weinig te doen is gaan we met een motor naar de indrukwekkende oude Khmer tempel Wat Phou. Na ons bezoek jaren geleden aan Angkor Wat verwachten we niet veel, maar we worden aangenaam verrast. De tempel is erg indrukwekkend en prachtig, de trappen tegen de berg op worden omringt door bloeiende magnolia bomen. Het is een sprookjesachtig aanzicht waar ik geen genoeg van kan krijgen, zie ook het fotoalbum van Laos voor meer foto’s. We beklimmen de trap die tegen de 1400 meter hoge berg is aangebouwd, het uitzicht is adembenemend!

Voorbereiden voor de Bolaven loop

De laatste dag in Pakse is een rustdag, we doen wat kleine boodschapjes, bezoeken een tempel en bereiden ons voor op de Bolaven loop, een rondje met de motor rond een gebied met koffie plantages, grotten en watervallen. We zullen onze backpacks bij het guesthouse achterlaten en met een klein rugzakje op pad gaan en ergens halverwege overnachten, we hebben er zin in! En laten jullie volgende week weten hoe het was.

We hebben ook een nieuw fotoalbum aangemaakt voor Laos als je wat meer foto’s wil zien.