01
mrt-2016

Een onbeschrijfelijk magische sfeer in Myanmar

Myanmar (Birma)   /  
Visser in avondlicht Inle Lake

Een weekje luieren in Chiang Rai en rustig alle indrukken verwerken van Laos heeft ons goed gedaan. We hadden een heerlijk appartement met keuken in het Condotel, een appartementen complex waar veel expats en gepensioneerden wonen. Aan het eind van de week hebben we zo lekker geluierd en van ons eigen kookkunsten genoten dat we even onze mindset moeten aanpassen om onze spullen te pakken en richting de grens van Myanmar te reizen.
We pakken de lokale bus naar de grens van de provincie, een busrit van zo’n twee uur. Op het busstation van Mae Sai staat er een tuk-tuk klaar die een aantal van onze medepassagiers en ons de laatste paar kilometer naar de grens brengt. Midden op een drukke straat staan gebouwtjes, ofwel de grens, we lopen naar de gebouwen en halen onze exit stempels voor Thailand. Bij de Myanmar kantoortjes worden we hartelijk welkom geheten, er worden stoelen voor ons gehaald zodat we comfortabel onze grensformulieren in kunnen vullen (een visum hebben we vanuit Nederland al in Berlijn geregeld), en voor Noa wordt een appel gehaald. Er worden foto’s gemaakt en we mogen door naar de politie die ons met de hand in grote papieren boeken registreert, welkom in Myanmar!

Aankomst in Inle

We zijn nu in het dorpje Tachileik, waarvandaan het 600 kilometer is naar Inle Lake, onze eerste bestemming in Myanmar. De 600 kilometer mogen wij als westerling niet zomaar en zonder speciale toestemming van de regering over land bereizen dus nemen we het propellervliegtuig naar Heho. Bij elke doorgang worden onze paspoorten meermaals bekeken en overgeschreven – bij vertrek maar liefst 3 keer.
Op het vliegveld in Heho wordt onze bagage midden in de kleine hal gelegd, en we worden vriendelijk ontvangen door iemand van ons guesthouse die ons de weg wijst naar een auto met chauffeur. Het is nog een klein uurtje naar het dorpje naast Inle Lake en met openbaar vervoer kan het een paar uur duren dus hebben we gekozen voor de ophaalservice van het guesthouse.
We rijden over een bergrug die de vallei vormt waar het Inle meer in ligt. Onderweg kijken we onze ogen uit, Myanmar is heel anders dan de andere Aziatische landen waar we tot nu aan toe geweest zijn. Andere vegetatie, andere bomen, andere wegen, andere huizen, andere landbouw, een hele andere sfeer. Het is al de eind van de middag en met het beginnende avondlicht genieten we van de pagoda’s die we overal onderweg tussen de bomen zien schitteren. Wat is dit prachtig.

Shwe Inn Thein Pagoda

Shwe Inn Thein Pagoda

Het meer

Via het guesthouse huren we de volgende dag voor € 1 fietsen en monteren ons eigen peuterzadel erop zodat Noa als een koning voor op de fiets zit. Een van de leukste bezigheden bij Inle meer is om rond het meer te fietsen en het leven van de boeren in de omgeving te zien. We gaan vol moed en dik ingesmeerd in zonnebrandcreme op pad, jeetje wat is het heet, maar wat is de omgeving mooi. Het fietsen gaat prima, beetje omhoog, een beetje omlaag.
Wat wonen de mensen hier simpel, we rijden langs honderden bamboe hutjes, en houten huizen op palen, boeren die met de hand hun akkers bewerken, vrouwen die de was doen in riviertjes die onder hun huizen doorlopen, en kinderen die spelen op de erven. Het voelt alsof we een paar honderd jaar terug zijn gegaan in de tijd.
De ketting van Marilyn’s fiets valt er af, en in de brandende zon die terugleggen is geen pretje. We nemen de fiets een tiental meters verder naar de schaduw, en als het net gelukt is komt er iemand aanlopen van een nabij gelegen restaurant – of we hulp nodig hebben, handen willen wassen, gereedschap nodig hebben etc. We zijn net klaar, maar erg vriendelijk was het wel!
We beklimmen verderop een heuvel om een kijkje te nemen in onze eerste Birmaanse pagoda en te genieten van het uitzicht op het meer. Op de heuvel is ook een heet luchtkanaal, waar vochtige bloedhete lucht uit komt. Niet zo gek, want vlak naast de heuvel bevinden zich warmwaterbronnen waarin je kunt zwemmen.
Als we door de hekken van de warmwaterbronnen lopen weten we niet wat we zien, zo luxe. We worden door een Birmaanse dame meegenomen naar het gedeelte voor westerlingen (naast de baden voor mannen, vrouwen en gezinnen voor de lokalen) – prachtige baden met houten vlonders en een welkomstdrankje. Maar ja, we hebben dan ook wel € 17,50 toegang betaald voor zijn tweeën, als je bedenkt dat de gemiddelde Birmaan USD$ 1 per dag verdiend is het belachelijk en ook een flinke aanslag op ons dagbudget.

Hot Springs Inle Lake

Hot Springs Inle Lake

Om daar nog een beetje controle op te houden lunchen we niet in het restaurantje bij de baden maar er net buiten. We mogen in de keuken kijken wat ze maken, ze wokken groente en noodles in grote woks en daarna mag je kiezen of je er kip of varken erbij wil. Naast de noodles krijg je een salade met chili saus, een kom lekkere bouillon en een grote thermoskan groene thee. Als we willen afrekenen denken we dat we het niet goed verstaan, maar het klopt toch, we hebben net met zijn drieën uitgebreid zitten lunchen voor € 1,25!
We fietsen nog een paar uur langs het meer tot onze billen de harde zadels niet meer kunnen verdragen, langs uitkijkpunten, nietszeggende dorpjes en doen nog een biertje op de terugweg bij het restaurant van de aardige meneer die ons met de kapotte fiets wilde helpen.

Wijn met een view

Als we de volgende dag het kleine dorpje waar we verblijven verkennen hebben we nog zadelpijn, maar veel mooie herinneringen en foto’s.
Aan het eind van de middag fietsen we naar een van de twee wijngaarden die Myanmar rijk is, een flink stuk fietsen, niet qua afstand maar de wijngaard ligt op een hoge heuvel. Het laatste stukje moeten we lopen met de fiets aan de hand waardoor we dik bezweet aankomen.
Eerst even wat non-alcoholisch drinken voordat we de tour rond de wijngaard begint. Een toergids begint te roepen dat hij er klaar voor is als Michiel net even wat foto’s van het prachtige uitzicht staat te maken. Als we het groepje dat met hem meeloopt gevonden hebben is de tour al afgelopen, de hele tour heeft zo’n vijf minuten geduurd! Jammer, dan maar starten aan de wijnproeverij. Wat voelt dit bizar, om na jaren en jaren dromen over het bezoeken van dit land nu hier op de heuvel te zitten met vier proefwijntjes voor me, terwijl we uitkijken op wijngaarden en de vallei waar Inle meer in ligt – dit is genieten.

Wijnproeverij Red Mountain Winery Estate

Wijnproeverij Red Mountain Winery Estate

Op de terugweg naar het dorp zien we een restaurant met een aantrekkelijke groene tuin met grote houten tafels en besluiten daar te eten. Voor het restaurant ligt ter versiering een kano in een grote bak met water, voordat we het weten heeft een van de bedienden Noa op de kano gezet en duwt de kano zachtjes heen en weer. Noa vind het prachtig, en bedankt haar door om de paar minuten af te stappen naar onze tafel te lopen voor een paar nootjes die we bij onze drankjes hebben gekregen, en er elke keer een paar in de mond van de dame te stoppen voordat hij weer op de kano stapt. Het hele restaurant ligt plat van het lachen, inclusief het meisje zelf.

Plaatjes op het meer

De volgende dag komt om 07:45 de kapitein van de houten boot waar we de hele dag mee op pad gaan ons, en nog twee mensen van ons guesthouse ophalen. We worden door het dorp naar een zijarm van het meer geleid waar de boot klaar ligt met vier grote houten stoelen en dekens. Noa krijgt zwemvlindertjes om en komt gezellig op schoot zitten in de voorste stoel, terwijl ik de dekens om ons heensla.
De bootrit is fantastisch, we varen een uur langs de zijarm en over het meer terwijl we kunnen genieten van al het leven naast en op het meer, zowel mens als dier.

Groente planten aan de oevers van Inle Lake

Groente planten aan de oevers van Inle Lake

Kinderen spelen in het water bij Inle Lake

Kinderen spelen in het water bij Inle Lake

Varen door de dorpjes bij Inle Lake blog

Varen door de dorpjes bij Inle Lake blog

Bij het eerste drijvende dorp verbazen we ons over de massa’s toeristen, bootjes en bootjes vol toeristen worden aan alle kanten van het dorp afgezet om door het dorp geleid te worden langs honderden kraampjes met souvenirs. De rest van de dag blijven we ons er over verbazen hoeveel bootjes we overal zien met toeristen terwijl we dachten dat Myanmar nog steeds een unieke bestemming is.
De kapitein spreekt weinig Engels, maar vaart ons van het ene dorp naar het volgende en verteld ons iedere keer met een paar woorden voordat hij aanlegt wat we gaan doen, “Blacksmith, silver shop, wooden boat making, cigar making, eating, lotus weaving, pagoda, etc.”, overal mogen we kijken hoe de Birmanen verschillende producten maken op dezelfde manier waarop ze dat al honderden jaren doen. Het papier voor de parasols wordt eerst met de hand geschept alvorens het gespannen wordt op het frame, de smid maakt zwaarden door met drie man sterk op het hete ijzer te slaan, klop, klop, klop. De sigaren (zonder tabak!) worden allemaal met de hand in elkaar gezet, afhankelijk van de ervaring van de vrouwen draaien ze er tussen de 500 en 1200 op een dag. De houten boten worden met de hand gemaakt, twee man is een week bezig met het maken van zo’n zelfde boot als waar de hele dag al op varen. We zuigen alle indrukken en informatie op.

Sigaren (cheroot) maken

Sigaren (cheroot) maken

Toen we de boot boekten hebben we een extra locatie aan de tour toe laten voegen, een tempelcomplex met 1054 stupa’s waarvan de meeste eeuwen oud zijn. We varen een zijarm van het meer op, tegen de stroming in en tientallen stuwdammetjes op, om bij de haven uit te stappen. Er is een overdekte trap de heuvel op, en boven lopen we tussen de honderden stupa’s door. Het is een geweldig gezicht, en geluid, op elke stupa staat een frame met belletjes die rinkelen in de wind, luister maar mee.

Shwe Inn Thein Pagoda

Shwe Inn Thein Pagoda

Op de terugweg over het meer begint de zon te zakken en lukt het ons een van de vissers in het prachtige licht te fotograferen. Het kersje op een perfecte dag. We zijn helemaal omarmd door Myanmar en pakken ’s avonds met de laatste energie onze backpacks in om de volgende ochtend door te reizen naar Mandalay, wat zal deze beroemde stad ons gaan brengen?

1

 likes / 6 Comments
Share this post:
  1. Wendy /

    WAt een mooi verhaal weer, indrukwekkend!!

  2. Jeannette en jorgen /

    Wow, wat indrukwekkend. En wat een mooi zilveren geluid brengen de sTupa’s voort.

  3. Doris de jonge /

    Er komt geen eind aan jullie sprookje!! Dat Marilyn nog energie over heeft voor het uitgebreide reisverslag. Complimenten! Heb nog niet gelezen over muziek, instrumenten en/of zang. .Komt misschien nog. Geen last
    van enge beestjes?

  4. Anne /

    Het avontuUr houdt niet op voor jullie (leuk, die geluidsopname erbij!).
    Met de gezondheid ook nog steeds alles goed? Xxxx

  5. roding@gmail.com /

    Nog weinig zang/muziek meegemaakt maar misschien komt dat inderdaad nog. Nee, geen last van beestjes behalve muggen in sommige plekken 😉 In myanmar zijn we wel wat gevoeliger voor het eten, dus af en toe wat last van onze darmen, maar gelukkig is dat iedere keer snel voorbij.

  6. Florence /

    Marilyn, wat mooi om te zien en lezen wat jullie allemaal meemaken! Heel ander leventje. Geniet er van.
    Groetjes vanaf de Zuidas 😉

comment this post


Click on form to scroll

Archief

> <
Jan Feb Mar Apr May Jun Jul Aug Sep Oct Nov Dec